Kim Otte

KIM is 36 jaar oud, getrouwd en heeft twee kinderen (van 3 en 1,5 jaar oud). Ze is productmanager bij een tapijtfabriek in Genemuiden. In haar vrije tijd zingt ze in het koor Multiple Voice. Ze houdt van Italiaans en Grieks koken en van reizen. Laatst heeft Kim lamsvlees bij een lokale boer gekocht en een aantal uren laten stoven. Dat was heerlijk met een glas rode wijn.

Op een zondag bezochten mijn man en ik een dienst in de Dominicanenkerk. Ik zat vol mitsen en maren over de kerk. Als kind was een bezoek aan de kerk een drama. Je zat een uur in de kerk en had geen idee waarvoor. Maar het voelde meteen goed. Er was een vrijheid van denken. Ik had het idee dat de preek speciaal voor mij geschreven was. Het ging over breed accepteren van elkaar. Al mijn vragen over de kerk werden beantwoord. Na de dienst besefte ik dat ik me hier thuis voelde.

Van het huwelijk je eigen verhaal maken

Ik ben van huis uit katholiek en heel toevallig mijn man ook. We wilden graag voor de kerk trouwen, omdat het meer betekenis aan onze verbintenis geeft dan enkel voor de wet trouwen. We zijn op zoek gegaan naar een plek waar we ons thuis konden voelen. Mijn schoonvader had de priesteropleiding gedaan, maar had toch een andere richting gekozen omdat hij mijn schoonmoeder tegen het lijf liep. Ze waren verbonden aan de Dominicanenkerk. Zo kwamen we hier terecht.

Onze bruiloft was prachtig. Mijn schoonvader heeft ons getrouwd. De dienst hebben we heel bewust vorm gegeven. Zo’n schoonvader helpt, zelf ben ik helemaal niet thuis in de bijbel. We hebben van het huwelijk ons eigen verhaal kunnen maken. Het trouwen in de kerk had veel meer waarde dan het trouwen voor de wet. We waren door een andere aanwezigheid met elkaar verbonden. Na de viering in de Dominicanenkerk liepen we naar buiten en overviel het me: “Nu ben ik getrouwd.”

Een spuitluier onder het dopen

Toen we onze dochter wilden dopen, hadden we dezelfde vragen als voor ons huwelijk. Hoe geef je dat oude ritueel opnieuw vorm? Hoe zet je het woord van God om in iets dat bij ons past? In de reguliere kerk is het geloof wat algemener. De Dominicanen zetten het geloof in het nu. Dopen is zelf een mooie spirituele handeling. De oude elementen van water, zout en olie krijgen een nieuwe betekenis. Het zijn pure elementen die je terugbrengen naar de bron van het leven.

Bij mijn dochter hadden we nooit last van vieze luiers. Ze was voor de doopviering door opa en oma helemaal in een nieuwe witte doopjurk gestoken. En natuurlijk kreeg ze precies op het moment van de doop een gigantische spuitluier. Het pure wit was vies geworden. Dat konden we wel waarderen. Zo is het leven. Uiteindelijk was het onze dienst met ons verhaal.

Van huis uit heb ik meegekregen om belangrijke momenten in je leven aandacht en betekenis te geven. Deze kerk heeft het mogelijk gemaakt dat ik dat via het geloof kon doen. De Dominicanen hebben mij teruggehaald naar de kerk.

Kleintjes meenemen in het verhaal van God

Omdat ik me met de kerk wilde verbinden, ben ik ook vrijwilligerswerk gaan doen. Ik werk bij de kindernevendienst voor kinderen vanaf een jaar of vijf. Het is mooi om die kleintjes op kleuterniveau mee te nemen in het verhaal van God. Ze zijn onbevangen in hun reacties. Het is heerlijk als kinderen puur kunnen reageren op een verhaal.

De Vastenactie voor een goed doel is altijd weer een hoogtepunt voor de kinderen. We maken dan simpele dingen als bakjes met paaseitjes, servetten en placemats om te verkopen. Het is lastig voor ze dat ze hun knutselwerk niet mee naar huis kunnen nemen. Maar als ze dan hun spullen verkopen en er geld voor krijgen, gloeien ze van trots.

Mensen willen graag iets kopen bij de kinderen. Soms verkopen we ook dingen die we daar niet voor bedoeld hadden. Zo hadden we een keer een Palmpasentak staan die versierd was met bloemetjes en eitjes. Iemand vroeg of die ook te koop was. Ter plekke improviseer ik dan: “Ja hoor, die kost €5,-“. Ieder jaar is het hangen en wurgen, maar we halen toch een mooi bedrag op.

De nietigheid ervaren

Het klooster heeft een bepaalde sereniteit en rust. Als ik hier binnenkom, maakt het me op een positieve manier klein. Ik ervaar de nietigheid van de mens en besef dat er meer is dan ik zie en meemaak. Dat gevoel blijft in het gebouw, ook al wordt het verhuurd. Van jongs af aan heb ik ervaren dat er meer is. Mijn oma had bijvoorbeeld een kort sterfbed. Ik was op vakantie maar was op tijd terug om nog afscheid van haar te kunnen nemen. Het voelt geborgen dat iets of iemand ervoor gezorgd heeft dat ik nog bij haar kon zijn. Ook al was ik lang geen kerkganger, ik heb dat gevoel altijd meegedragen. In het klooster voel ik dat iedere keer weer.

De dominicanen slagen erin om in deze tijd te staan en tegelijk vast te houden aan de normen en waarden van de traditie. Ze laten het oude en het nu samenkomen. Zo willen we hier van elkaar leren, in plaats van de verschillen te benadrukken. Er zijn bijvoorbeeld altijd mensen uit andere werelddelen. In het kinderdagverblijf ontmoet ik dezelfde soort mensen. Hier in de kerk is meer een afspiegeling van de samenleving met bijvoorbeeld werkeloze, werkende, zieke of gepensioneerde mensen. Ook nemen de dominicanen een eigen positie in binnen de katholieke kerk. Zo heeft homoseksualiteit in deze gemeenschap gewoon een plek.

Een halletje in het klooster omgetoverd tot de hemel

Ik geniet ervan dat er kinderen en jonge mensen in de kerk zijn. Ik kan het geloof met mijn kinderen delen. Mijn dochter vond ‘Kindje wiegen’ met kerst geweldig. Dat is geen gewone viering, maar een event waarin op allerlei plekjes in het klooster verhalen en muziek zijn voor de allerkleinsten. Zo had de pastor een halletje in het klooster met lichtjes en doeken omgetoverd tot de hemel en vertelde over een engel. Alle kinderen luisterden ademloos. Verderop in de gang stonden een paar lammetjes te blaten. Ze kon ze gewoon aaien.

Van te voren was ik bang dat ze misschien te jong zou zijn. Ze was anderhalf jaar oud. Ik vond het ook jammer dat ik door haar niet naar de nachtmis kon gaan voor het kerstgevoel. Na afloop was ik blij dat we geweest waren. We hadden allemaal het kerstgevoel geproefd. Je hoeft geen pure kerkdienst mee te maken om hetzelfde gevoel te ervaren.

Een kerk kan in deze tijd staan

Een kerk kan in deze tijd staan. Zelf kom ik hier nu een jaar of zeven en hou ik van de openheid en de vrijheid van denken bij het Dominicanenklooster. Ik zou mensen uit willen nodigen om hier te onderzoeken of een kerk aan kan sluiten bij een moderne en kritische levenshouding.