Jack Weijkamp

JACK is 50 jaar, getrouwd met Lucy Legeland en heeft twee kinderen (van 16 en 18 jaar). Samen met zijn vrouw en de Consorten vormt hij de Firma Weijland. Hij kijkt graag, in musea en naar films. Wandelen met de hond Zizou brengt hem naar buiten.

Als Firma Weijland zijn we in het klooster begonnen met een act bij een lezing van een zenboeddhist. Lucy zat in een betonmolen en draaide rond. Ze kwam er met een bloem uit. Dat is meer dan tien jaar geleden. De programmamaker van het klooster had ons gevraagd om met ons muziektheater iets toe te voegen aan de lezing. Dat gesprek was meteen iets. Wij kregen vertrouwen en konden het beste van onszelf geven.

De relaties staan voorop

Bij dominicanen staan de relaties voorop. Ze kijken hoe je iets met anderen doet in plaats van doelgericht te werk te gaan waarvoor alles aan de kant zou moeten. Hier werken we met de mensen. Vorig jaar hebben we voor het 800-jarig bestaan van de dominicanenorde een voorstelling gemaakt: De verjaardag van de Veerman.

Om te beginnen hebben we de broeders geïnterviewd. Deze mensen zijn heel mild, gericht op de inhoud en leven vanuit vertrouwen. Het werden echte gesprekken waarin we over en weer nieuwsgierig waren. Daarom kon de voorstelling onder andere in het woongedeelte van de broeders plaatsvinden. Dat was nog nooit gebeurd. Jozef stond te zingen, Wijbe tikte een brief aan zijn moeder en Kees had zijn favoriete tekst van Thomas van Aquino, een dominicaanse filosoof uit de Middeleeuwen, in het latijn vertaald: “Je moet niet te lang bidden, anders wordt het maar saai.”

Er zijn hier opmerkelijk veel sterke vrouwen

Die voorstelling van de Veerman maakte zichzelf. We zaten hier te lezen, dronken koffie en kwamen op gesprekken terug. Omdat we steeds terug konden keren naar een lopend gesprek, snapten mensen onze bedoeling en sprongen ze in om iets te doen. Mensen van het klooster zijn bloemen gaan plukken voor de voorstelling. Het koor zong mee in. Er raakten steeds meer mensen betrokken. Iedereen was afgestemd. Dat merk ik hier telkens.

De jaren ’60 zijn door deze gemeenschap heen gaan. De dominicanen hebben naar zichzelf gekeken en zijn open geworden. Het is een soort evaluatie van de hiërarchische benadering uit de traditie. Er zijn hier opmerkelijk veel sterke vrouwen. Dat is heel gunstig. Als een gemeenschap trekken ze samen op en vinden ze met elkaar die mildheid en het vertrouwen. Ik besef dat wat ik hier aantref het resultaat is van een lang proces.

Je hebt dit soort plekken nodig

In onze snelle maatschappij moeten mensen zich steeds meer verantwoorden op papier. Ik heb collega’s in de zorg en onderwijs die daar veel tijd aan kwijt zijn. Ze zeggen dat de menselijkheid lijkt te verdwijnen in de zakelijkheid. Dat het er niet meer is. Maar die conclusie gaat ons te snel. Natuurlijk komen wij die zakelijkheid ook tegen in ons werk. We hebben wel eens een klus teruggegeven, omdat we niet vanuit een inhoudelijk idee, maar vanuit een schema en een budget aan het werk moesten. Het zou een ruil worden van geld en leuke liedjes. Dat is lucht.

In het klooster gaat dat anders. Hier beginnen we vanuit een gezamenlijk idee, en dat brengt iets. Het vertrouwen in elkaar staat centraal. Spiritualiteit gaat heel traag. Dat wil ik ontdekken. Je hebt dit soort plekken nodig om vanuit menselijkheid naar de wereld te blijven kijken. Dat geef je elkaar dan. Hier is die verloren gewaande wereld.

Dit gebouw is gemaakt om goed en geconcentreerd te werken

Firma Weijland is van de schone zaken. We willen de wereld een beetje mooier maken. Het klooster is een mooie plek. In de refter zie je dat de architect over alles heeft nagedacht. Daar wil je dan mooie muziek maken. De ordening van het gebouw, de concentratie die aanwezig is en de stilte leveren veel op.

Tegenwoordig hebben we hier onze werkplek. In oktober heb ik hier een maand aan mijn novelle zitten schrijven. Iedere dag zat ik hier van 6.00 tot 12.00 uur. Het hielp dat we hier vlakbij wonen. De wekker stond op kwart voor zes. Mijn boterhammen had ik al gesmeerd. Ik stond op en liep hier naar binnen. Er was niemand, internet en mobiel uit. De buitenwereld was er niet meer. En ik kon schrijven. Daarna begonnen de dagelijkse zaken weer. Dit gebouw is gemaakt om goed en geconcentreerd te werken.

Met het Feest van de Geest komen er vaak mensen uit de buurt. Ik gun het de mensen uit de buurt dat ze hier langskomen.