Overweging van Corinne van Nistelrooij OP, zondag 17 aug 2025.
Eerste lezing: Openbaring 12, 1 - 11
Evangelie: Lucas 1, 39 - 52
Lees of print je de overweging liever als PDF? Die vind je hier.
Hier vind je alle overwegingen.
Verkondiging
“Mijn lied zingt over God” zongen we samen. Dat deden we in navolging van Maria, de moeder van de Heer, de H. Madonna. Er is nog een andere Madonna, nou ja, een zangeres die ook Madonna genoemd wordt. Die andere Madonna postte afgelopen week een bijzondere tweet op X. Zij smeekte de paus om Gaza te bezoeken en de kinderen daar te helpen voordat het te laat is.
“Politiek lijkt geen verandering teweeg te kunnen brengen”, schreef ze en daarom zocht ze contact met een de Heilige Vader. “U bent de enige aan wie de toegang niet ontzegd kan worden. Alsjeblieft, help die onschuldige kinderen”.
We vieren vandaag het feest van ónze Madonna, de enige echte zou ik willen zeggen! Misschien ziet zij vanuit den hoge ook dat het leven in Gaza voor hongerende kinderen ten hemel schreiend is… En zou zij, als het kon, wel hetzelfde willen vragen aan de mensheid. Want we kennen haar als een liefhebbende moeder, een moeder die heilig is en warm, die kracht en strijdlust geeft, een moeder die heelt wat gebroken is.
Sinds 1950 vieren we in de katholieke kerk op 15 augustus dit feest. En vandaag bezinnen we ons op wat het feest betekent en wat het voor ons kan betekenen. Wat betekent Maria, onze hemelse moeder, voor ons vandaag? En wat zegt de lezing over die draak uit het boek Openbaring ons?
Eerst maar es de ten hemelopneming. Het is in de Christelijke traditie al eeuwenlang afgebeeld en gevierd voordat het in 1950 tot dogma werd verheven. Dat laatste schrikt tegenwoordig menigeen af; een dógma… Maar wat is eigenlijk een dogma? Volgens de Kerk is het een onbetwistbare waarheid, en tegelijkertijd is het geen wetenschappelijke uitspraak. Het is een geloofsuitspraak en je zou het kunnen vergelijken met een icoon, met een lied of gedicht. Een dogma is geen objectief verslag.
Als het gaat om zaken van het geloof is al ons spreken een vorm van verbeelding in de goede zin van het woord. Het is een uitdrukking van het Onzienlijke, het Eeuwige. Een dogma is een venster, een perspectief in de verte, het wijst een richting. En in dit geval wijst het dogma naar een ereplaats voor een moeder. Van Godswege krijgt zij een plek in de hemel. Want ze was een liefdevolle moeder, betrokken en diep bewogen om haar kind. Maar vooral leefde ze vanuit een intieme verbondenheid met Christus. En daarmee verbond ze zich met alles wat daarmee samenhangt: eerbied voor God, een leven in solidariteit met de zwakkeren, open staan voor vergeving, steun aan mensen en willen leven in liefde en vol vertrouwen.
Het begon allemaal met een goddelijk aanzoek en nog voor ze goed en wel besefte waar ze ja op zei, gaf Maria zich gewonnen. De Eeuwige vroeg haar om een plaats te bieden aan leven zoals Hij het in de meest pure en krachtige vorm wilde laten zien. Maria zei ja en begon aan een reis waarvan ze niet kon vermoeden waarheen die haar voeren zou. En wat voor haar gold, geldt voor ons allen. Wij weten niet wat ons te wachten staat, maar we worden als Maria uitgenodigd er ja op te zeggen en met moed en vertrouwen de weg te gaan met al zijn obstakels. Want steeds zullen er in ons leven tegenvallers en meevallers zijn, we lopen deuken op en tevens wordt er geluk in onze schoot geworpen. In ons eigen leven en in dat van onze naasten. En steeds opnieuw zoeken we naar helderheid en liefde in de chaos van ons eigen hart en hoofd.
Leven vol vertrouwen, dat is niet niks. Dat is moedig! Dat levensvertrouwen is nodig als er donder en bliksem je leven komt binnen draven, zo hoorden we in de eerste lezing. Daar is sprake van indrukwekkende heftige tekenen. Zware hagel, barensnood, een vuurrode draak, een zevenkoppig monster, die het pasgeboren kleine kind wil verslinden. Maar de vrouw kan niet anders dan haar kind baren, het leven gaat immers zijn gang. Maar dan maakt God zijn verbond waar; Hij redt het pasgeboren kind, en de moeder wordt door Hem naar een veilige plek geleid. En haar kind mag zijn in Gods handen.
Het is de oude, eeuwige strijd van kwade machten en krachten tegen alles wat klein en weerloos
is. Denk maar aan de kinderen in Gaza, kwetsbare slachtoffers van krachtpatsers en gruwelijk geweld.
Dat is het grote leed.
En ook ons eigen kleine leven neemt soms ook onverwacht schokkende wendingen. Veranderingen waarmee we moeten leren omgaan. En dan moeten we ons verhaal bijstellen omdat het buiten onze macht herschreven wordt en onze horizon verlegd is.
Het verhaal uit het boek Openbaring laat zien dat het koningschap van God en de liefde van de Messias het kwaad zullen overwinnen. Het is een bemoedigend verhaal, maar onze praktijk kan weerbarstig zijn. Hoe mooi en steunend is het dan om je te kunnen wenden tot een moederfiguur in de hemel. Een vrouw vol barmhartigheid, met liefdevolle, zachte armen, waarop zij haar kind draagt.
En waarop zij in feite alle mensenkinderen van de wereld draagt. We zouden kunnen zeggen dat zij naast de Vader en de Zoon het vrouwelijke beeld van God weerspiegelt. We vieren vandaag immers dat God haar tot zich heeft genomen. Hij heeft haar opgenomen in Zijn hemelse glorie, Maria ten hemelopneming, een vrouw in de hemel… Hemeltje lief!
Na de evangelielezing vandaag zongen we samen Maria’s lofzang. Het werd daarmee ook ónze lofzang.
Ons lied, een zachtmoedig strijdlied om te aanvaarden wat op ons pad komt. Om net als Maria al het kwetsbare in de wereld te eren. Om niet mee te gaan in de harde wereld van de draken en monsterachtig geweld. Maar om op een zachtmoedige manier ons leven te leven. Maria was zachtmoedig, laat ook ons zo zijn. Want zachtmoedig… dát is het mooiste moedig.
Ik sprak in mijn overweging over een oproep aan de paus door de zangeres Madonna.
Wat blijkt nu?
Deze week doet de Heilige Vader inderdaad een oproep voor de vrede!
Zie hier:
Paus Leo XIV roept op tot vasten en gebed voor de vrede - Aartsbisdom
