Overweging van Corinne van Nistelrooij OP op 1e Pinksterdag, 8 juni 2025
Eerste lezing: Handelingen 2, 1 - 11
Evangelie: Johannes 20, 19 - 23
Lees of print je de overweging liever als PDF? Die vind je hier.
Hier vind je alle overwegingen.
Overweging
Richt u uw gebed wel eens tot de Heilige Geest? Als we bidden is dat vaak een gebed naar God, naar Jezus Christus, naar Maria of een andere heilige. Nu weet ik wel Vader, Zoon en Heilige Geest zijn één. Dat feest vieren we volgende week zondag; het feest van de H. drie-eenheid. Maar richt je je wel eens enkel alleen tot de Heilige Geest? Dat is lastig hè, want de Geest… dat is zo ongrijpbaar, daar kun je je niet echt een beeld van vormen. Soms bid ik om wijsheid, om kracht, om moed of inspiratie, zeg maar: om de gaven van de Geest. Dat doet u misschien ook wel eens.
Nergens in de Bijbel worden we opgeroepen om tot de Heilige Geest te bidden. Wel lezen we vandaag dat Jezus over zijn leerlingen blaast en vervolgens zegt Hij dat zij de Geest mogen ontvangen. Jezus blaast zijn levensadem over hen uit. Je zou kunnen zeggen: Hij ademt zijn geestkracht uit, zijn energie. Dátgene wat hem vervult met goddelijke levenskracht, alles waaruit Hij leeft, alles waarvóór Hij leeft, dat allemaal draagt Hij over aan zijn leerlingen. Dat is nogal wat! Dat is een geschenk om stil van te worden. Als dát in je hart gelegd wordt, als er in je geheimste diepste binnenste zelf een liefdeskracht geblazen wordt die groter is dan jij, dan is dat iets om warm van te worden. Het gaat om een kracht die je uit je opgesloten, verstarde leven haalt. Een bevlogen kracht die jou verzacht, ópenbreekt, doet ópleven met een nieuw perspectief.
Ik snap dat de leerlingen op dat moment euforisch worden. En dat ze, als in een wervelwind, en zielsblij een taal gaan spreken die bij iedereen, waar ook vandaan, binnenkomt. Hoe graag zouden ook wij wereldwijd met elkaar zo’n taal willen spreken! Hoe graag zouden ook wij bij tijd en wijle verrast willen worden met nieuwe spirit, met een zachte kracht die nieuw leven inblaast. En dat is nou net hetgeen de Heilige Geest doet. Want het is de Geest die ons opent, die ons doet bidden. God heeft dus zijn Geest uitgestort, niet opdat mensen tót de Geest, maar juist dóór de Geest bidden.
Ik neem jullie mee naar een moment dat ik dit voorjaar meemaakte. Ik werd gevraagd om naar het ziekenhuis te komen voor een ziekenzegen bij een oude dame, ver in de negentig. En ik zal eerlijk zijn, ik voelde wat tegenzin bij deze vraag. Mevr. lag nl. niet in Zwolle in het ziekenhuis, ik moest er dus een eindje voor rijden. En daarbij; er zou verder niemand bij de zegening aanwezig zijn. Ze had geen partner of kinderen, familie woonde ver weg, vrienden waren al overleden.
‘Waarom ga ik dit doen?’, dacht ik. ‘Die mevr. krijgt er waarschijnlijk niets van mee’.
Toen ik binnenkwam zag ik dat mevrouw veel pijn had, ze kermde en ademde onrustig. En toen ik ging bidden deed ze haar ogen wijd open, keek me aan en zei luid en duidelijk: ‘Stil! Niet praten!’. Ik was onthutst en verbouwereerd vroeg ik me af wat te doen. Haar opdracht was duidelijk; ze wilde stilte.
Ik bleef daarom maar rustig bij haar zitten en pakte haar hand. Zij pakte vervolgens ook mijn andere hand en legde mijn arm om haar schouder. Zo zat ik min of meer in een omhelzing. Een uur lang ben ik ben zo maar bij haar blijven zitten. En steeds als ik een hand terug wilde trekken, greep ze me vast en legde mijn arm weer om haar schouders.
Zwijgend sprak deze vrouw een taal die alle talen overstijgt. En ik voelde dat de Geest mij leerde wat pastoraat is; aanwezig blijven. In stilte bad ik voor haar en naarmate de tijd vorderde werd de vrouw rustiger. Haar ademhaling werd dieper en regelmatig en ik voelde hoe haar lichaam ontspande.
Een dag later overleed mevrouw. Maar die ochtend waren we samen aangeraakt door de Geest van de Eeuwige. De Eeuwige die niet de omstandigheden verandert maar door wiens Geest wij wel zélf kunnen veranderen! Dat wij mensen worden die elkaar zoeken en samen vrede vinden.
Het is opvallend dat de Geest vaak haar gave toont op kwetsbare momenten, in een kort moment als een prachtige kleurige zeepbel die even aanwezig is en vervolgens weer in het luchtledige opgaat. De Geest verschijnt in oude mensen, in zieke mensen, in degenen die helpen, in kunstenaars, in musici, in kinderen. Mensen van wie de ziel aan de oppervlakte ligt.
De H. Geest kan dus door mensen tot ons komen en, zoals ik al zei: ook door gebed. Maar vaak gebeurt het ook dat we niet bidden. We hebben er geen zin in of we bidden als papegaaien met onze mond, maar het hart is ver weg. Dan is dat het moment om tegen de Geest te zeggen:
‘Kom! Kom Heilige Geest, verwarm mijn hart. Kom en leer mij bidden, leer mij aanwezig te zijn in dat wat er toe doet. Leer mij hoe het pad van geloof is. Geef mij de moed om lief te hebben en leer mij een houding van hoop’.
Laten we dat dan maar doen deze Pinksteren. Laten we de Geest aanroepen, vragen: Blaas nieuw leven in ons! Laten we haar ruim baan geven en onze ziel openen. Zodat de zachte kracht van haar liefde kan oplaaien en er nieuw leven in ons geblazen wordt!
