Overweging van René Dinklo OP op de 4e zondag van Pasen,
11 mei 2025, Roepingenzondag en Moederdag
Lezingen: Handelingen 13,14.43-52 en Johannes 10,27-30
Lees of print je de overweging liever als PDF? Die vind je hier.
Hier vind je alle overwegingen.
Geroepen om te leven
Zusters en broeders, beste mensen,
Behoort u tot één van de vele mensen die een huisdier heeft of heeft gehad?
Ik bedoel met huisdier in dit verband niet een guppy of een wandelende tak, maar eerder een hond of een kat.
Als baasje ontdek je dat je hond of kat een dier is met een eigen karakter en een eigen wil. Het duurt even voordat je het karakter van je huisdier ontdekt hebt. Maar je huisdier heeft ook tijd nodig om te wennen aan jou en de eventueel andere gezinsleden. Op een gegeven moment herkent je huisdier jou. Al zonder dat hij of zij je ziet, weet deze al op basis van de geluiden van je eigen unieke loopje wie eraan komt.
In de relatie tussen een schaap en een herder zal het niet veel anders zijn. Toentertijd zal het veelal gegaan zijn om een vaste herder en een betrekkelijk kleine kudde die dagelijks vele uren met elkaar optrokken. De herder kon de schapen herkennen aan hun uiterlijk, maar ook aan hun gedrag. En de schapen herkenden de herder aan zijn uiterlijke verschijningsvorm, zijn manier van doen èn aan zijn stemgeluid.
Het is een mooi beeld van de verhouding tussen Jezus met zijn volgelingen of God met zijn mensen.
Dat God ons goed kent, beweer ik niet alleen op basis van de vergelijking van Jezus, maar ook op andere bijbelteksten zoals psalm 139. We lezen daar onder meer:
HEER, u kent mij, u doorgrondt mij,
2 u weet het als ik zit of sta,
u doorziet van verre mijn gedachten,
3 ga ik op weg of rust ik uit, u merkt het op,
met al mijn wegen bent u vertrouwd.
4 Geen woord ligt op mijn tong,
of u, HEER, kent het ten volle.
5 U omsluit mij, van achter en van voren,
u legt uw hand op mij.
6 Wonderlijk zoals u mij kent,
het gaat mijn begrip te boven.
7 Hoe zou ik aan uw aandacht ontsnappen,
hoe aan uw blikken ontkomen?
8 Klom ik op naar de hemel – u tref ik daar aan,
lag ik neer in het dodenrijk – u bent daar.
9 Al verhief ik mij op de vleugels van de dageraad,
al ging ik wonen voorbij de verste zee,
10 ook daar zou uw hand mij leiden,
zou uw rechterhand mij vasthouden.
15 Toen ik in het verborgene gemaakt werd,
kunstig geweven in de schoot van de aarde,
was mijn wezen voor u geen geheim.
Het idee dat er een God is die mij door en door kent en mij vasthoudt, vind ik ontroerend mooi. Omdàt God mij volkomen kent, mag ik ten volle zijn wie ik ben, ook met mijn onvolkomenheden. Voor God hoef ik mij niet te verbergen.
Nu zijn er ook christenen die uitgaan van het beeld van een oordelende en straffende God. Dan kan zo’n beeld van God waarvan je niet los komt zoals dat beschreven wordt in psalm 139 juist beangstigend zijn. Ik ga echter uit van een God die bevrijd, zoals God de mensen wegleidde uit slavernij en Jezus die een verlosser werd voor mensen. Een bevrijdende God schept ruimte. Zo’n God mag mij altijd omgeven.
In het evangelieverhaal wordt gesproken over het luisteren naar de stem van de herder en dat vervolgens de schapen de herder volgen. Het luisteren naar de stem betekent dat de herder roept. Maar wij kunnen God niet op dezelfde manier kennen zoals de schapen hun herder kennen of de huiskat of huishond hun baasje. In ieder geval: God roept ons. Horen we zijn stem, luisteren we naar zijn stem?
In onze samenleving komt een enorme hoeveelheid prikkels op ons af en er wordt veel van ons gevraagd. Hoe ontdekken we Gods roepstem in onszelf?
Dat ontdekken van Gods roepstem gaat niet zomaar. Gods roepstem is niet je eigen stem, denk maar aan die bekende zin van Jezus: ‘niet mijn wil geschiedde, maar uw wil.’ Door stilte en bezinning te creëren maak jij je gevoelig om die roepstem te kunnen ontdekken en te onderscheiden van al die andere roepstemmen. Het vraagt om een verstillende houding van dienstbaarheid. Niet de houding van een narcistisch leider die zichzelf naast president ook ziet als paus en koning.
Traditioneel is het roepingenzondag. Achterin de kerk liggen flyers voor mensen die zich geroepen voelen tot het religieuze leven of het priesterschap. Wanneer iemand die roeping voelt, is er nog een weg te gaan tot het doen van eeuwige geloften of de priesterwijding. En het is die weg die afgelegd moet worden om te kunnen onderscheiden of je roeping van God afkomstig is of dat je jezelf hebt geroepen.
En toch maar even over Moederdag. Veel vrouwen voelen zich geroepen tot het moederschap en worden ook moeder. Maar er zijn ook vrouwen die door omstandigheden geen moeder geworden zijn terwijl ze zich toch geroepen voelden tot het moederschap. Geroepen worden tot iets dat niet mogelijk is gebleken, leidt tot een gevoel van een tekort. Maar kan het ook niet een roeping zijn om dat tekort juist vruchtbaar te maken?
Kijken we naar Paulus en Barnabas die het Goede Nieuws van Jezus verkondigen. Ze komen erachter dat hun boodschap moeilijk wordt ontvangen bij hun eigen geloofsgenoten, terwijl de heidenen er opener voor staan. Zo komen ze erachter dat het ook hun roeping is om te verkondigen bij de heidenen. Gaande de weg ontvouwt zich Gods bedoeling met hun leven. Zo is het ook met ons.
Zusters en broeders,
Ons leven is een tocht, een weg om te gaan. Om niet verloren te gaan, mogen we luisteren naar de stem van de Goede Herder. Wij worden door Hem geroepen.
Ons leven bestaat uit een voortdurende aaneenschakeling van keuzes. Het gaat erom te voorkomen dat je dwaalwegen kiest of volhardt in je dwaalwegen. Als je blijft luisteren naar Gods roepstem dan volg jij je eigen unieke weg, die je steeds dichter brengt bij je uiteindelijke bestemming: het thuiskomen bij jezelf en bij God.
Het is God die je omgeeft op je eigen authentieke zoektocht van je levensweg en die ons daarin eindeloos trouw is. God oordeelt hierover niet, het zijn juist mensen die voortdurend oordelen over anderen en anderen de maat neemt.
Wij zijn geroepen om Gods weg te gaan en zo tot zegen te zijn voor onze naasten. Geroepen om te leven en om te geloven in Gods liefde die overwint.
Amen.
